Αγροτική τράπεζα: τα κέρδη στην Τράπεζα Πειραιώς, οι ζημιές στο δημόσιο

Με το χαρακτήρα του κατεπείγοντος πέρασε χθές στα χέρια της Τράπεζας Πειραιώς το υγιές τμήμα της Αγροτικής Τράπεζας («ενεργητικό»), με τη διαδικασία της απορρόφησης.

Τι λένε οι επίσημες ανακοινώσεις:

Η Τράπεζα Πειραιώς
Η Τράπεζα Πειραιώς δεσμεύτηκε ότι διασφαλίζει όλες τις θέσεις απασχόλησης των εργαζομένων της Αγροτικής Τράπεζας. Από την προσεχή Δευτέρα, 30 Ιουλίου, όλο το δίκτυο καταστημάτων της Αγροτικής θα λειτουργεί υπό το σχήμα της Πειραιώς, διατηρώντας όμως την εμπορική επωνυμία «ATEbank». Όλες οι συναλλαγές των πελατών της Αγροτικής θα εξακολουθούν να πραγματοποιούνται κανονικά, όπως μέχρι σήμερα, χωρίς καμία αλλαγή. (6)

Η ανακοίνωση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
«Η λύση που προκρίθηκε ενισχύει το τραπεζικό σύστημα, είναι σύμφωνη με την ευρωπαϊκή πρακτική εξυγίανσης τραπεζών και υλοποιήθηκε σύμφωνα με τα ισχύοντα στην εθνική νομοθεσία, πάντα με γνώμονα τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος, την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, τη διασφάλιση των καταθετών και την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος στην κρίσιμη περίοδο που διανύει σήμερα η χώρα.
Με το εγχείρημα αυτό, διασφαλίζονται οι καταθέσεις των πελατών της Αγροτικής Τράπεζας και οι θέσεις απασχόλησης, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται η απρόσκοπτη λειτουργία και εξυπηρέτηση των υφιστάμενων πελατών». (3)

Τι ΔΕΝ λένε οι επίσημες ανακοινώσεις:

Στον Ομιλο της Τράπεζας Πειραιώς μεταβιβάστηκε το «δίκτυο καταστημάτων, το σύνολο των καταθέσεων, το υγιές ενεργητικό, καθώς και συγκεκριμένες δραστηριότητές της», δηλαδή αποκλειστικά και μόνο το τμήμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας που υπόσχεται ακόμη περισσότερα κέρδη. (4)

Στο «παθητικό» κομμάτι της τράπεζας (που περνάει στην ιδιοκτησία του δημοσίου) «μεταφέρονται» οι θυγατρικές της σημερινής ΑΤΕ που ανήκουν στον αγροτοβιομηχανικό κλάδο, συγκεκριμένα: «ΔΩΔΩΝΗ», «ΣΕΚΑΠ», «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» (ΕΒΖ), «Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών» (ΕΛΒΙΖ), «Εταιρεία Ανάπτυξης Αλιείας» (ΕΤΑΝΑΛ). Επίσης, στο «παθητικό» κομμάτι μεταφέρονται και τα επισφαλή δάνεια πελατών της ΑΤΕ, κατά βάση αυτά που θεωρούνται οριστικά χαμένα ή που έχουν τις μικρότερες πιθανότητες αποπληρωμής τους στο μέλλον. (4)

Παρά τις δεσμεύσεις της Τράπεζας Πειραιώς για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, το μέλλον των εργαζομένων στην ΑΤΕ διαγράφεται αβέβαιο, αφού η σχετική ανακοίνωση αφενός δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με το είδος των εργασιακών σχέσεων ή τις απολαβές των εργαζομένων, αφ’ ετέρου δεν μπορεί να θεωρηθεί και απολύτως αξιόπιστη, αφού στα πλαίσια της συμπίεσης του κόστους λειτουργίας και για να μην υπάρχουν αλληλοεπικαλύψεις στο δίκτυο των υποκαταστημάτων είναι δεδομένο οτι θα μπεί «λουκέτο» σε πολλά από αυτά. (4), (5) Επίσης, κύκλοι της Τράπεζας Πειραιώς έλεγαν ότι αφού ανακαλείται η άδεια της ΑΤΕ, κατά το νέο νομοθετικό πλαίσιο που τροποποιήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, λύνονται αυτόματα οι υφιστάμενες Συμβάσεις Εργασίας και θα χρειασθεί η υπογραφή νέων συμβάσεων, πράγμα μάλλον ενδεικτικό των προθέσεων της Τράπεζας Πειραιώς για δραστική μείωση μισθών.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση «για τα μη ενήμερα δάνεια με ενέχυρο αγροτική γη που δεν θα μεταβιβαστούν στην Τράπεζα Πειραιώς θα υπάρξει ειδική νομοθετική ρύθμιση». Αυτό δημιουργεί ανησυχίες ότι διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς αγροτικών εκτάσεων και παραγωγικών μονάδων, η παραπέρα συγκέντρωση αγροτικής γης στα χέρια μεγαλοεπιχειρηματιών. (4) Σε κίνδυνο τίθεται η αγροτική γη που είναι υποθηκευμένη κάτω από ειδικούς προνομιακούς όρους στην ΑΤΕ, ενώ κινδυνεύει άμεσα και το μέλλον της εναπομείνασας αγροτικής οικονομίας και αγροτικής παραγωγής, καθώς άδηλο είναι το μέλλον για δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες αγρότες και τη γη τους και για χιλιάδες μικρομεσαίες συνεταιριστικές, κτηνοτροφικές, πτηνοτροφικές, αλιευτικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις ιχθυοκαλλιέργειας και τους εργαζομένους σε αυτές. (5)

Οι καταθέσεις, η ευθανασία και οι μέλισσες

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο «ΚΙΜΠΙ«, 14/5/2012.

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

(Από τη στήλη «Ελεύθερος Σκοπευτής», Επενδυτής, 12/5/2012)

Αν μη τι άλλο, θα ζήσουμε μια ενδιαφέρουσα εποχή. Για καλό ή για κακό, θα δείξει. Αλλά, επειδή εκ των πραγμάτων η εποχή αφορά ένα ιστορικό αίτημα επανίδρυσης και επαναθεμελίωσης- του κράτους, του κοινωνικού σχηματισμού, του οικονομικού μοντέλου, της ταυτότητάς μας, της ίδιας της χώρας, αλλά και της «κοινής λογικής»,– θα επιστρέψουμε αναγκαστικά σε μια συζήτηση για τα θεμελιώδη: ατομική ελευθερία και συλλογικό συμφέρον. Ιδιοκτησία και κοινωνικά αγαθά. Αγορά και κράτος. Ευρώπη και Ελλάδα.
Η συζήτηση έχει ήδη ανάψει.

Αίφνης, την εβδομάδα που πέρασε, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, υποστήριξε ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα εγγυηθεί τις καταθέσεις των πολιτών, αλλά ταυτόχρονα θα τις αξιοποιήσει για την ανάπτυξη. «Θα χρησιμοποιήσετε τα δικά μας λεφτά;» ρώτησε περίπου εμβρόντητος ο δημοσιογράφος. Η απάντηση ήταν καταφατική. Πολλοί ανεβήκαν στα κλαδιά και στα κεραμίδια, με μια υπόνοια ότι η τοποθέτηση παραπέμπει σε ένα είδος «δήμευσης» περιουσιακών στοιχείων, κρατικοποίησης της ιδιοκτησίας. Κι ακολούθησαν διορθώσεις, διευκρινίσεις, αναδιπλώσεις.

Στην πραγματικότητα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε τίποτα παραπάνω από όσα λένε, απλώς με πιο τεχνικό και δυσανάγνωστο λεξιλόγιο, οι εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, της Κομισιόν, της τρόικας, του ΔΝΤ και ποικίλων άλλων ελληνικών ή ευρωπαϊκών οργανισμών κάθε φορά που επιχειρούν να συνδέσουν την ανάγκη στήριξης του τραπεζικού συστήματος με την ανάπτυξη. «Πρέπει να ενισχύσουμε τη ρευστότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία», λένε όλοι σε παραλλαγές και με αποχρώσεις.

Πρόκειται, φυσικά, για την απόλυτη κοινοτοπία. Αυτή είναι η δουλειά των τραπεζών. Να διοχετεύουν τις αποταμιεύσεις των πολιτών σε υγιή δάνεια για επένδυση, κατανάλωση, αγορά περιουσιακών στοιχείων. Αυτό, άλλωστε, δεν ήταν και

Τράπεζες über alles

Μπορεί η εφαρμογή των νέων περικοπών και των νέων εξοντωτικών μέτρων να έχει αναβληθεί για μετά τις εκλογές, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθούν στο μαντρί και οι τελευταίοι ιδανικοί αυτόχειρες-ψηφοφόροι, αλλά για κάποιους άλλους η μέριμνα είναι ολοκληρωτική, ανεπιφύλακτη και αδιάλειπτη.

Με περισσή σπουδή, και μόλις 8 ημέρες πριν τις εκλογές, το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου την παροχή κονδυλίων 18 δις ευρώ στις τράπεζες (μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), προκειμένου αυτές να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τη χρηματοδότησή τους.

Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο από το in.gr (27/34/2012), τα κεφάλαια θα

Τραπεζικός παροξυσμός

Τα τελευταία πέντε χρόνια, σε συνεργασία ή κατά μόνας, οι δυνάμεις που απαρτίζουν τη σημερινή συγκυβέρνηση εξασφάλισαν στο τραπεζικό σύστημα εγγυήσεις που υπερβαίνουν τα 130 δις ευρώ, προκειμένου οι ελληνικές τράπεζες να λάβουν χαμηλότοκα δάνεια με επιτόκιο 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα επιδεικνύοντας κυνική αδιαφορία ως προς την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της χώρας, δανείζει στα πλαίσια των εντόκων γραμματίων το ελληνικό δημόσιο με επιτόκιο 5,5%. Ποιος είναι αρμόδιος να απαντήσει σχετικά με το πόσα κέρδισαν στο διάστημα των τελευταίων πέντε ετών οι ελληνικές τράπεζες μόνο από αυτή τη ρύθμιση;

Μιας και περί τραπεζών ο λόγος, εντόπισα σήμερα στο TVXS.gr το άρθρο του Π. Κουρουμπλή(1) το οποίο και αναδημοσιεύω.

Στο άρθρο ο Π. Κουρουμπλής αναδεικνύει μία από τις πτυχές της σκανδαλωδώς προνομιακής μεταχείρισης που απολαμβάνουν οι τράπεζες, εν μέσω οξύτατης κρίσης. Και θέτει ορισμένα αφοπλιστικά ερωτήματα προς τους συγκυβερνώντες.

του Παναγιώτη Κουρουμπλή

Στις 31 Δεκεμβρίου του 2009 το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ με δήλωσή του σχολίασε αρνητικά τη συμπεριφορά των ελλήνων τραπεζιτών υποστηρίζοντας ότι

Τι εστί τράπεζα σήμερον

Ο Γ. Βαρουφάκης(1)(5) έχει προκαλέσει αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομά του κατά την προηγούμενη τριετία – κυρίως με την επιμονή του να αμφισβητεί, με επιχειρήματα, την επίσημη εκδοχή περί δήθεν σωτηρίας της χώρας με τα διαδοχικά μνημόνια, το PSI, τις δανειακές συμβάσεις(2)(3)(4). Και να ενοχλεί με την ευστοχία των προβλέψεών του, επίσης.

Στο παρόν άρθρο, το οποίο αναδημοσιεύω από το Σοφοκλέους 10, ο Γ. Βαρουφάκης, μεταξύ άλλων, περιγράφει την ενδιαφέρουσα πορεία μετεξέλιξης των τραπεζών από ιδιωτικές εταιρείες απεριόριστης ευθύνης (στις αρχές του 19ου αι.) σε εταιρείες απεριόριστης ανευθυνότητας στη σημερινή εποχή του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Και καταθέτει την άποψή του για PSI, EFSF, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και τα συναφή.

του Γ. Βαρουφάκη

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούσαν ως κανονικές επιχειρήσεις. Που έπαιρναν δηλαδή ρίσκο και είτε, εφόσον τους «έβγαινε», κέρδιζαν είτε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν «κατ’ ευχήν», διακινδύνευαν την ύπαρξή τους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.

Τέτοιες τράπεζες σήμερα δεν υπάρχουν. Σήμερα οι «ιδιωτικές» τράπεζες, παγκοσμίως, αποτελούν έναν παραπλανητικό ευφημισμό. Ιδίως μετά το Κραχ του 2008, οι τράπεζες λειτουργούν ως μορφώματα που συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αποτελώντας έτσι βαρίδια που τραβάνε τις κοινωνίες και τις αγορές μαζί τους στον