Η Α. Μέρκελ και η Ινδονησία: πές μου τα όνειρά σου, να σου πώ ποιός είσαι

Είναι από τις περιπτώσεις όπου μια δήλωση μπορεί να είναι πολύ πιό εύγλωττη και αποκαλυπτική από δεκάδες αναλύσεις. Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σε επίσκεψή της στην Ινδονησία, εξύμνησε την εντυπωσιακή μείωση του χρέους της χώρας και κάλεσε την Ευρωζώνη να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ινδονησίας:

«Πιστεύω ότι η Ινδονησία μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό παράδειγμα μιας οικονομίας που γνωρίζει διαρκή ανάπτυξη, καθώς υπό την προεδρία του Γιουντογιόνο το δημόσιο χρέος, το οποίο είχε φτάσει στο 80% του ΑΕΠ, έπεσε στο 24%», δήλωσε η κ. Μέρκελ, προσθέτοντας ότι «είναι ένα παράδειγμα γι’ αυτό που μπορεί να γίνει και που η Ευρώπη οφείλει να κάνει, κυρίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Ινδονησία μπόρεσε να το κάνει σε πολύ μικρή χρονική περίοδο, σε μερικά χρόνια». (1)

Διόλου δεν εκπλήσσει, βεβαίως, οτι η κ. Μέρκελ λησμόνησε να αναφέρει ορισμένα άλλα από τα επιτεύγματα αυτής της χώρας-υπόδειγμα για τις χώρες της ευρωπαικής ένωσης. Ας τα θυμίσουμε εμείς:

Στον τομέα του βιοτικού επιπέδου, λοιπόν:

• Ο μισθός των εργαζομένων βρίσκεται περίπου στα 100 ευρώ το μήνα.
• Ο μηνιαίος μισθός ενός βιομηχανικού εργάτη στην Ιάβα (μια από τις πολυπληθέστερες περιοχές της χώρας) είναι 50 ευρώ! (2)
• Οι άνθρωποι στην Ινδονησία παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση. Το 1/3 του πληθυσμού των 250 εκατομμυρίων κατοίκων λιμοκτονεί, περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες οικτρής φτώχειας.
• Το ένα στα πέντε παιδιά κάτω των 5 ετών υποσιτίζεται. (5) Τα μεγαλύτερα παιδιά που κατά εκατομμύρια εγκαταλείπουν το σχολείο από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δουλεύουν στις φυτείες έναντι 0,6 δολλαρίων τη μέρα.
• Τα 2/3 των αγροτικών νοικοκυριών δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις υγιεινής.
• 310000 άνθρωποι είναι φορείς του AIDS, με πολλούς από αυτούς να καταλήγουν από την ασθένεια λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να λάβουν ιατρική βοήθεια.

Στον τομέα της Δημοκρατίας, οι δυνάμεις

Έκθεση Κομισιόν: Μια τεράστια κοινωνική καταστροφή σε αριθμούς

Αναδημοσίευση από το «Κουτί της Πανδώρας«.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της τριμηνιαίας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική κατάσταση στη ΕΕ το 68% του πληθυσμού στη χώρα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται δραματικά, η ανεργία είναι στα ύψη και δεν αναμένεται να μειωθεί και πολύ μεγάλο ποσοστό νέων είναι έτοιμο να εγκαταλείψει τη χώρα για να εργαστεί.

Η έκθεση της Επιτροπής επισημαίνει ότι το 68% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ. δηλαδή με εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) και διαθέτει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοίκιο ή την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου.

Οι θέσεις εργασίας στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά

Φίλε μου Γιάννη.

Το άρθρο αυτό του Γιάνη Βαρουφάκη δημοσιεύτηκε χθές Τετάρτη 27/06/2012, στο protagon.gr. Ο γνωστός οικονομολόγος  καταθέτει τις απόψεις του για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον, ο νέος Υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.

Από την μία μεριά θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια. Από την άλλη, λόγω της ειλικρινούς φιλίας μας, νιώθω την ανάγκη να πω ότι άξιζες κάτι καλύτερο από το τιμόνι της οικονομίας αφού το πλοίο προσέκρουσε στα βράχια.

Ξέρω ότι, με τον έμφυτο ενθουσιασμό σου, το εννοείς όταν λες ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες να βγει η χώρα από την Κρίση. Είναι ο ίδιος ενθουσιασμός που σε έκανε τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, να πιστέψεις (όταν όλοι σε κορόιδευαν) πως η Ελλάδα μπορεί να μπει στην ευρωζώνη – μια πίστη που σχέδον μόνος σου μετέτρεψες (από την θέση του Προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, και βασικού διαπραγματευτή με τους ευρωπαίους) σε πραγματικότητα.

Όμως, Γιάννη, αυτή την φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τότε, στα 1995, η Ευρώπη δημιουργούσε κάτι το νέο και συναρπαστικό. Το ερώτημα τότε ήταν αν μπορεί η μικρή και σαθρή Ελλάδα να γίνει αποδεκτή σε αυτό το νέο δημιούργημα, στο ευρωσύστημα, με μια άμβλυνση και κάπως δημιουργική ερμηνεία των όρων που ίσχυαν. Σήμερα η Ευρώπη αποδομείται. Μια άμβλυνση και κάπως δημιουργική ερμηνεία των όρων του τωρινού «παιγνίου» δεν θα

Η Ελλάδα και το εμπάργκο της Ε.Ε. στο ιρανικό πετρέλαιο

Η είδηση από το in.gr: το εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου από το Ιράν προς τις χώρες της ΕΕ πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Ιουλίου.

Η Ελλάδα εισήγαγε πετρέλαιο με πίστωση από το Ιράν και είχε ζητήσει να επιτραπούν οι αγορές και πέρα από την 1η Ιουλίου ή να δοθούν εγγυήσεις που θα της επιτρέπουν να αγοράζει πετρέλαιο από άλλες χώρες.

Οι Ευρωπαίοι υπουργοί απέρριψαν το αίτημα της Ελλάδας για ειδική μεταχείριση (όπως εξαίρεση ή πιστώσεις) σε ό,τι αφορά τις δικές της εισαγωγές λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει.

Συγκινητική η υποστήριξη της Ε.Ε. στα συμφέροντα της χειμαζόμενης ελληνικής οικονομίας και του δοκιμαζόμενου λαού μας.

Χαμένος πήγε τόσος φιλοευρωπαϊσμός που εκφράστηκε στις ελληνικές εκλογές. Αν έχεις τέτοιους φίλους…

Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης!

Η όρεξη της ευρωπαϊκής ελίτ έχει ανοίξει επικίνδυνα…

Την είδηση δημοσίευσε χθές (21/6/2012) το in.gr, αλλά πέρασε «στα ψιλά» εξαιτίας της επικαιρότητας για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης: Τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» προτείνουν σε άτυπη αναφορά τους δέκα κορυφαίοι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, με επικεφαλής τον Γερμανό Γκίντο Βεστερβέλε (1).

Υπερεξουσίες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Η περίπτωση της Ελλάδας με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (που αν μη τι άλλο, θορύβησαν τους ευρωπαίους «εταίρους»), αλλά και άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αρκετές φορές (με δημοψηφίσματα κλπ.) έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους σε σχέδια που προωθούν οι ηγετικοί κύκλοι της Ε.Ε., έχει μάλλον κουράσει τις ευρωπαϊκές ελίτ. Οι οποίες αποφάσισαν πως ίσως είναι καιρός να ξεμπερδεύουν με τις ανεπιθύμητες

Επιστρέφουν λόγω κρίσης οι βρεφοδόχοι στην Ευρώπη

Στόχος της αναδημοσίευσης  αυτού του άρθρου δεν είναι η πρόκληση αντιδράσεων οδυνηρής έκπληξης. Θα ήταν άλλωστε υποκριτικό τη στιγμή που τα 5/6 του πληθυσμού του πλανήτη ζούν σε τέτοιες συνθήκες εδώ και καιρό, χωρίς να προκαλείται η παραμικρή ενόχληση στα κατά τα άλλα ευαίσθητα στομάχια των Δυτικών καταναλωτικών μας κοινωνιών.

Ο στόχος της αναδημοσίευσης είναι να επισημανθεί ένα ακόμη από τα σημάδια των υπό κατάρρευση κοινωνιών στα θεωρούμενα ως «ισχυρά» κράτη της Εσπερίας, τα οποία απεκδύονται πλέον το πάλαι ποτέ θελκτικό πρόσωπο-προσωπείο του κοινωνικού κράτους και της επίπλαστης καταναλωτικής ευφορίας και κατρακυλούν με ιλιγγιώδη ρυθμό στα σκαλιά που οδηγούν στη γενικευμένη εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού τους.

Το πώς και γιατί συμβαίνει αυτό, το αφήνω για αργότερα.

Πηγή: in.gr, 12/6/2012

Η οικονομική κρίση σε όλη την Ευρώπη έχει φέρει σε απελπισία όλο και περισσότερους γονείς που επιλέγουν να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους σε κάποιο ίδρυμα και στις βρεφοδόχους που πολλαπλασιάζονται ανά την ήπειρο, ωθώντας ακόμα και τον ΟΗΕ να

Στήνουν τις κάλπες σε ένα δωμάτιο φόβου

Αναδημοσίευση από το «Κουτί της Πανδώρας», 16/5/2012. Με έντονα γράμματα οι δικές μου επισημάνσεις. Ο τίτλος του δικού μου post είναι από μια φράση του άρθρου.

Προσοχή! Αδιέξοδο

του Κώστα Βαξεβάνη

Καλή η διαπίστωση πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά πρέπει να τη θυμόμαστε κιόλας. Η χώρα προχωρά σε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση η οποία πριν ακόμη αποκτήσει χαρακτηριστικά (αντιπαράθεση προγραμμάτων, προτάσεις για το μέλλον κλπ), έχει χαρακτηριστεί. Είναι μια εκλογική μάχη που σύμφωνα με πολλά από τα ΜΜΕ φέρνει την χώρα πριν τον γκρεμό. Δηλαδή κάποιοι προφανώς πιστεύουν πως η ανώτερη έκφραση Δημοκρατίας, οι εκλογές δηλαδή, εμφανίζουν επικινδυνότητα ή μεσσιανική λειτουργία ανάλογα με την πιθανή τους έκβαση. Είναι μια λογική που αναιρεί την ίδια την ουσία της Δημοκρατίας, αφού δίνει αξιωματικά το δικαίωμα σε κάποιους, -όχι σε όλους σίγουρα- να έχουν την επιφώτιση της Δημοκρατίας. Να ξέρουν δηλαδή εκ των προτέρων, πριν εκφραστεί ο λαός και πριν υπάρξει το αποτέλεσμα ποιό είναι το καλό. Η ερώτηση λοιπόν είναι «τι θα γίνει αν κάποια στιγμή αυτοί που θεωρούν ότι κατέχουν το αλάνθαστο του καλού θελήσουν και να το επιβάλουν;»

Η νέα εκλογική αναμέτρηση, ξεκίνησε από τα τραπέζια της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών. Οι παράγοντες που πίεζαν για να υπάρξει απαραιτήτως μία κυβέρνηση, με τα ίδια επιχειρήματα στήνουν τις κάλπες σε ένα δωμάτιο φόβου. Όπου το παραβάν θα είναι για να κρυφτούμε και όχι για να ψηφίσουμε.Φοβάμαι πως η αντιπαράθεση θα θυμίζει δεκαετία του 80, όπου οι δυνάμεις του καλού ήταν σε πλήρη αντιπαράθεση με το κακό, για να φτάσει ωστόσο η χώρα στο χάλι που είναι.

Οι δυνάμεις του σύγχρονου προεκλογικού καλού θα χρεώσουν στο απέναντι κακό την επικινδυνότητα της πλήρους καταστροφής, της διάλυσης της Ευρωζώνης, της επιστροφής στη δραχμή και ενδεχομένως πολλά άλλα. Οι ευρωπαϊστές οι οποίοι διαπραγματεύονται με τον ευρωπαϊκό παράγοντα (ανήκουν σε αυτούς άραγε ο Άκης και ο Τσουκάτος οι οποίοι τα είχαν μια χαρά με τις ευρωπαϊκές επενδύσεις SIEMENS και HDW;) θα κουνήσουν απειλητικά το δάχτυλο. Η ερώτηση είναι αν έχει κάποιος το δικαίωμα να έχει ένα ευρωπαϊκό όραμα στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα είναι τσιφλίκι της Μέρκελ και της κερδοφόρας σε καιρό κρίσης Γερμανίας, αλλά πεδίο συλλογικών αποφάσεων και κοινής πολιτικής. Αν έχει το δικαίωμα να θέλει ένα ευρώ που δεν παραπαίει ως αστήριχτο νόμισμα, αλλά στέφεται ως πραγματικό αντίκρισμα μιας πραγματικής οικονομίας.

Να προσθέσω δύο ακόμη ερωτήματα. Είναι ευρωπαϊκή η αντίληψη που υπογράφει μνημόνια που ρίχνουν την Ευρώπη στην ύφεση και την διάλυση και λίγο αργότερα (προεκλογικά πάντα) υποστηρίζει πως θα κάνει αυτό που έλεγε πως δεν γινόταν, να τα επαναδιαπραγματευτεί; Και τέλος: Είναι ευρωπαϊκή η αντίληψη που βάζει μια χώρα να κάνει εκλογές με τις εκφοβιστικές δηλώσεις των ευρωπαϊκών παραγόντων για το πόσο κινδυνεύει αν έχει ένα συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα;

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και αν η προηγούμενη εκλογική μάχη οδήγησε σε έναν μπλοκαρισμένο δρόμο διακυβέρνησης, αυτό δεν είναι αδιέξοδο αλλά ενδεχομένως η ένδειξη πως πρέπει να υπάρξει ένας άλλος δρόμος. Ποιος είναι αυτός, θα τον δείξουν μόνο οι ψηφοφόροι. Όχι πάντως η Μέρκελ.

Προαπαιτούμενα ελπίδας

Στο κείμενο που ακολουθεί ο Γ. Βαρουφάκης εκφράζει την άποψη οτι η παράταξη του μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος και επισημαίνει οτι ο αδιαμφισβήτητος κερδισμένος των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην έξοδο από το ευρώ και στην επιδίωξη λύσης εντός της ευρωζώνης. Τέλος, διατυπώνει την άποψη οτι η η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης.

Δεν υιοθετούμε αναγκαστικά τις απόψεις του Γ. Βαρουφάκη, τις παραθέτουμε ωστόσο ως μια χρήσιμη αφετηρία προς προβληματισμό.

Αναδημοσίευση από το protagon.gr, 10-5-2012.

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Την περασμένη Κυριακή, η παράταξη του Μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος. Την Δευτέρα που ακολούθησε άρχισε να προδιαγράφεται μια δεύτερη ήττα: η ήττα της Αντι-μνημονιακής παράταξης. Έτσι είναι. Στον καιρό της Κρίσης είναι πολύ εύκολο να έχουμε μόνο ηττημένους. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό στίβο. (Αυτή δεν ήταν άλλωστε η μοίρα των λαών την δεκαετία του 1930, η οποία ακολούθησε μετά το 2008 της εποχής εκείνης; Μετά το 1929; Τότε δεν ηττήθηκαν μαζί τόσο οι συντηρητικοί-μεν-φιλελεύθεροι-δε αστοί όσο και η Αριστερά;)

Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)

Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.

Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία της υπόθεσης: Από την μία ο σεβασμός των όρων του Μνημονίου όχι μόνο δεν ενδείκνυται αλλά