Φίλε μου Γιάννη.

Το άρθρο αυτό του Γιάνη Βαρουφάκη δημοσιεύτηκε χθές Τετάρτη 27/06/2012, στο protagon.gr. Ο γνωστός οικονομολόγος  καταθέτει τις απόψεις του για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον, ο νέος Υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.

Από την μία μεριά θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια. Από την άλλη, λόγω της ειλικρινούς φιλίας μας, νιώθω την ανάγκη να πω ότι άξιζες κάτι καλύτερο από το τιμόνι της οικονομίας αφού το πλοίο προσέκρουσε στα βράχια.

Ξέρω ότι, με τον έμφυτο ενθουσιασμό σου, το εννοείς όταν λες ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες να βγει η χώρα από την Κρίση. Είναι ο ίδιος ενθουσιασμός που σε έκανε τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, να πιστέψεις (όταν όλοι σε κορόιδευαν) πως η Ελλάδα μπορεί να μπει στην ευρωζώνη – μια πίστη που σχέδον μόνος σου μετέτρεψες (από την θέση του Προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, και βασικού διαπραγματευτή με τους ευρωπαίους) σε πραγματικότητα.

Όμως, Γιάννη, αυτή την φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τότε, στα 1995, η Ευρώπη δημιουργούσε κάτι το νέο και συναρπαστικό. Το ερώτημα τότε ήταν αν μπορεί η μικρή και σαθρή Ελλάδα να γίνει αποδεκτή σε αυτό το νέο δημιούργημα, στο ευρωσύστημα, με μια άμβλυνση και κάπως δημιουργική ερμηνεία των όρων που ίσχυαν. Σήμερα η Ευρώπη αποδομείται. Μια άμβλυνση και κάπως δημιουργική ερμηνεία των όρων του τωρινού «παιγνίου» δεν θα

Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης!

Η όρεξη της ευρωπαϊκής ελίτ έχει ανοίξει επικίνδυνα…

Την είδηση δημοσίευσε χθές (21/6/2012) το in.gr, αλλά πέρασε «στα ψιλά» εξαιτίας της επικαιρότητας για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης: Τη δημιουργία «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» προτείνουν σε άτυπη αναφορά τους δέκα κορυφαίοι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, με επικεφαλής τον Γερμανό Γκίντο Βεστερβέλε (1).

Υπερεξουσίες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Η περίπτωση της Ελλάδας με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (που αν μη τι άλλο, θορύβησαν τους ευρωπαίους «εταίρους»), αλλά και άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αρκετές φορές (με δημοψηφίσματα κλπ.) έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους σε σχέδια που προωθούν οι ηγετικοί κύκλοι της Ε.Ε., έχει μάλλον κουράσει τις ευρωπαϊκές ελίτ. Οι οποίες αποφάσισαν πως ίσως είναι καιρός να ξεμπερδεύουν με τις ανεπιθύμητες

Προαπαιτούμενα ελπίδας

Στο κείμενο που ακολουθεί ο Γ. Βαρουφάκης εκφράζει την άποψη οτι η παράταξη του μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος και επισημαίνει οτι ο αδιαμφισβήτητος κερδισμένος των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην έξοδο από το ευρώ και στην επιδίωξη λύσης εντός της ευρωζώνης. Τέλος, διατυπώνει την άποψη οτι η η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης.

Δεν υιοθετούμε αναγκαστικά τις απόψεις του Γ. Βαρουφάκη, τις παραθέτουμε ωστόσο ως μια χρήσιμη αφετηρία προς προβληματισμό.

Αναδημοσίευση από το protagon.gr, 10-5-2012.

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Την περασμένη Κυριακή, η παράταξη του Μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος. Την Δευτέρα που ακολούθησε άρχισε να προδιαγράφεται μια δεύτερη ήττα: η ήττα της Αντι-μνημονιακής παράταξης. Έτσι είναι. Στον καιρό της Κρίσης είναι πολύ εύκολο να έχουμε μόνο ηττημένους. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό στίβο. (Αυτή δεν ήταν άλλωστε η μοίρα των λαών την δεκαετία του 1930, η οποία ακολούθησε μετά το 2008 της εποχής εκείνης; Μετά το 1929; Τότε δεν ηττήθηκαν μαζί τόσο οι συντηρητικοί-μεν-φιλελεύθεροι-δε αστοί όσο και η Αριστερά;)

Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)

Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.

Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία της υπόθεσης: Από την μία ο σεβασμός των όρων του Μνημονίου όχι μόνο δεν ενδείκνυται αλλά