Κατάργηση εργοδοτικών εισφορών και ψευδεπίγραφη δημοκρατία

Το οτι καιρό τώρα το πολίτευμα της χώρας είναι τύποις μόνον δημοκρατία το έχουμε ψυχανεμιστεί. Το οτι μέριμνα των κυβερνώντων είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης -πολύ μικρής αριθμητικά- ομάδας ανθρώπων, επίσης. Πού και πού όμως έρχονται στη δημοσιότητα ορισμένες ειδήσεις που μας το θυμίζουν, με τρόπο σκαιό και οδυνηρό.

Ποιά βουλή και παπάρια; Υπουργικό συμβούλιο!

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο «Cogito ergo sum«.

Γράφαμε το περασμένο Σάββατο («Ιστορίες ασφαλιστικής τρέλλας«) για την τροπολογία που προσπάθησε να περάσει η κυβέρνηση προκειμένου να μειώσει κατά 1,1% το ποσοστό των εργοδοτικών εισφορών, απαλλάσσοντας τους εργοδότες (όχι όμως και τους εργαζόμενους!) από τις εισφορές που πληρώνουν υπέρ Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας. Στο υστερόγραφο εκείνου του κειμένου σημειώναμε ότι η σχετική διάταξη θα επανερχόταν για ψήφιση στην βουλή μέσα στον μήνα. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, επανήλθε. Ο Βρούτσης (ο απελευθερωτής, θυμάστε) την επανέφερε αλλά σηκώθηκαν ως κι οι πέτρες εναντίον του και αναγκάστηκε να την αποσύρει για δεύτερη φορά.

Στο σημείο αυτό, θέλω να ενημερώσω τους άσχετους αναγνώστες ότι οι επιχειρήσεις

Παγκόσμια Οργάνωση Εργοδοτών: ξεχάστε τις απεργίες

Το νέο μοντέλο εργασίας που πρότειναν οι εργοδότες στον ΔΟΕ. Ο εκπρόσωπος των εργοδοτών έσπευσε να διευκρινίσει πως οι αλυσίδες, προς το παρόν, είναι προαιρετικές.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Εργοδοτών αρνήθηκε πεισματικά να αναγνωρίσει το δικαίωμα του απεργείν στους συνδικαλισμένους εργαζομένους, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, για πρώτη φορά στην 93χρονη ιστορία του, ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ΔΟΕ-International Labour Organization) να μην καταλήξει φέτος σε απόφαση κατά το πέρας της ετήσιας συνδιάσκεψης του. Η Παγκόσμια Οργάνωση Εργοδοτών ανακοίνωσε, μάλιστα, πως θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης!

Με τον αέρα της καπιταλιστικής κρίσης να φουσκώνει τα πανιά τους, οι εργοδότες αποθρασυμένοι κλιμακώνουν την επίθεσή τους σε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, για να σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει.

Κι εμείς; Εμείς, όπως φάνηκε στις τελευταίες