6:30 π.μ.

Τον πλησίασε με γοργά, ανάλαφρα βήματα. Τα μάτια της, χαμηλωμένα, τον απέφευγαν διακριτικά. Το πολυφορεμένο, παλιομοδίτικο φόρεμά της με τα μικρά λευκά λουλουδάκια και τα σχεδόν φθαρμένα παπούτσια της δεν αρκούσαν για να θαμπώσουν τη χάρη και την εκθαμβωτική φρεσκάδα της νιότης της. Τα ίσια, μαύρα μαλλιά της, πιασμένα σε μια μικρή αλογοουρά μέ ένα διακριτικό κοκκαλάκι, λικνίζονταν στο ρυθμό του βαδίσματός της. Εφτασε κοντά του και στάθηκε. Σήκωσε το βλέμμα της και συνάντησε το δικό του. Ξαφνικά, τα μάτια της έλαμψαν και στα χείλη της άνθισε αυτό που του φάνηκε σαν το πιό ζεστό χαμόγελο στον κόσμο. Απλωσε το χέρι της και του πρόσφερε κάτι. Μια σοκολάτα. Την πήρε αμήχανα και προσπάθησε να ψελλίσει «ευχαριστώ», μα η φωνή του δεν τον υπάκουσε. Δεν χρειαζόταν. Στα μάτια του διάβασε όσα ήθελε να ξέρει. Εστριψε απότομα και άρχισε να απομακρύνεται. Καθώς έφευγε, γύρισε για μια στιγμή και του έριξε μια κλεφτή ματιά. Βλέποντάς τον αποσβολωμένο, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα ακόμη -σκανδαλιάρικο αυτή τη φορά- χαμόγελο, λίγο πριν γυρίσει πάλι και συνεχίσει το δρόμο της.

…

Ανοιξε τα μάτια του. Η γνώριμη εικόνα της κρεβατοκάμαρας δεν ήταν αρκετή για να τον επαναφέρει. Για αρκετά λεπτά έμεινε να κοιτάζει με άδειο βλέμμα το ταβάνι, απολαμβάνοντας ένοχα αυτό το επίμονο μετείκασμα  που αρνιόταν να σβήσει.

Σηκώθηκε. Δεν έπρεπε ν’ αφήσει αυτήν την οδυνηρά όμορφη οπτασία να ταράξει το γκρίζο της υπόλοιπης μέρας του.
Εσυρε τα βήματά του ως την κουζίνα κι άρχισε να φτιάχνει καφέ.

«Ξένιος Ζεύς»: όταν οι λέξεις εννοούν τα αντίθετά τους

Για τη «διπλή γλώσσα» της εξουσίας έχουμε ξαναγράψει, εδώ: Η παραχάραξη των εννοιών, η εξοικείωση των πολιτών με έννοιες αλλοιωμένες και διαστρεβλωμένες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλοτρίωση των συνειδήσεων από την πραγματικότητα, και βρίσκεται ανέκαθεν σε υψηλή θέση στις προτεραιότητες της καθεστωτικής προπαγάνδας. Αλλά η επικαιρότητα δεν παύει να μας τροφοδοτεί με νέα (παρα)δείγματα. Ιδού το πιό πρόσφατο:

Σε εξέλιξη βρίσκεται από την Παρασκευή ευρεία επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. με τον κωδικό «Ξένιος Ζευς» για την απομάκρυνση παράνομων μεταναστών από το Κέντρο της Αθήνας, αλλά και την «σφράγιση» της μεθορίου στον Έβρο, όπου πρόσφατα μεταφέρθηκαν και 1.800 συνοριοφύλακες. (πηγή)

Δεν έχω πρόθεση να θίξω το καυτό ζήτημα της λαθρομετανάστευσης (και της ελέω «Δουβλίνου ΙΙ» διόγκωσης του αριθμού των «εγκλωβισμένων» στη χώρα μας μεταναστών, κλπ). Στέκομαι ωστόσο στο «Ξένιος Ζεύς«: η κυνική επιλογή του «Ξένιος Ζεύς» για μια επιχείρηση απομάκρυνσης μεταναστών είναι εξόχως αποκαλυπτική για τη σχέση της ρητορικής και της ορολογίας της εξουσίας με την πραγματικότητα: μια σχέση απόλυτης αντιστροφής της αλήθειας…

Δημοσιογραφία και υψηλοί συμβολισμοί

Melopsittacus undulatus

Σύμφωνα με την Καθημερινή της Κυριακής, μεταξύ των πρωτοβουλιών που αναμένεται να αναλάβει ο κ. Σαμαράς περιλαμβάνονται μια κίνηση υψηλού συμβολισμού στο μέτωπο των αποκρατικοποιήσεων με αιχμή τον ΟΠΑΠ, τα Λαχεία και το Ελληνικό. (πηγή)

Aπό τότε που διάβασα το άρθρο, έχασα τον ύπνο μου.
Στριφογυρίζω το βράδυ στο κρεβάτι προσπαθώντας να λύσω το γρίφο που περίτεχνα ενσωμάτωσε στο κείμενό του ο διακριτικά στοχαστικός συντάκτης του άρθρου.

Τι να εννοεί ο εμβριθής δημοσιογράφος με την «κίνηση υψηλού συμβολισμού»;
Ποιός είναι άραγε ο υψηλός συμβολισμός; Τι ακριβώς συμβολίζει η κίνηση;

Ισως οτι η κυβέρνηση είναι αταλάντευτα διατεθειμένη να ξεπουλήσει οτιδήποτε κερδοφόρο, κρατώντας τα σαπάκια να τα συντηρεί ο έλληνας φορολογούμενος (βλέπε μεταβίβαση ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς);
Ισως οτι δεν υπάρχει κατώφλι ενδοτικότητας και υποτέλειας που η κυβέρνηση δεν είναι πρόθυμη να διαβεί;
Τί άλλο; Τί άλλο; (κανένα στόμα / δεν τό ‘βρε και δεν τό ‘πε ακόμα…)

Πές μας κι εμάς, βαθυστόχαστε δημοσιογράφε.
Μην μας εγκαταλείπεις αβοήθητους στην αδαημοσύνη μας.