ΤΑΙΠΕΔ: το μεγάλο ξεπούλημα

Εχω υποστηρίξει σε προηγούμενα κείμενα πως βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγαλύτερο (από καταβολής ελληνικού κράτους) σχέδιο ξεπουλήματος των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου. Αν και ήδη οι περισσότεροι έλληνες έχουν ψυχανεμιστεί το μέγεθος της μειοδοσίας των πολιτικών ηγεσιών των οποίων οι κυβερνητικές αποφάσεις οδήγησαν σε αυτήν την χωρίς προηγούμενο λεηλασία του εθνικού πλούτου, η τεκμηρίωση των ισχυρισμών με στοιχεία ποτέ δεν βλάπτει. Σκοπεύω λοιπόν να αναρτήσω μια σειρά από κείμενα με στοιχεία και συνδέσμους που καταδεικνύουν τις μεθοδεύσεις και το μέγεθος της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας που δημιουργήθηκε με τους κόπους και τις θυσίες των ελλήνων φορολογουμένων.

Επειδή το ψάρι βρωμάει απ’το κεφάλι,  αρχίζω από το Ταμείο που δημιουργήθηκε με την αποστολή να συγκεντρώσει και να εκποιήσει τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας: το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου). Ιδρύθηκε την 1η Ιουλίου 2011 (N. 3986/2011) (3), στο πλαίσιο της εφαρμογής του διαβοήτου πλέον»μεσοπρόθεσμου» προγράμματος δημοσιονομικής στρατηγικής. Ο δικτυακός του τόπος βρίσκεται εδώ. Ακίνητα, αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητοδρόμους, πετρέλαια, διαθέτει απ’ όλα το κατάστημα. Η Ελλάδα ως ένα τεράστιο e-shop… Κλαυσίγελως.

Με πλάγια γράμματα παραθέτω αυτούσια τμήματα από το κείμενο του ιστοτόπου, καθώς και από τα σχετικά ΦΕΚ – τα υπόλοιπα είναι δικός μου σχολιασμός:

Στόχος του Ταμείου – από ποιούς διοικείται

Στόχος του νέου νόμου ήταν να θέσει την διαδικασία αποκρατικοποιήσεων εκτός πολιτικού παρεμβατισμού και να την αναπτύξει σε ένα απόλυτα επαγγελματικό πλαίσιο. Έτσι, το κράτος εγκατέλειψε την παλαιά διαδικασία αποκρατικοποιήσεων που βασιζόταν στον νόμο 3049/2002. (2)

Το Ταμείο διοικείται αποκλειστικά από το Διοικητικό του Συμβούλιο. Καμία απόφαση που αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις δε λαμβάνεται από τη Γενική Συνέλευση. Το Διοικητικό Συμβούλιο περιλαμβάνει πέντε (5) μέλη και απαρτίζεται από εκπροσώπους των τριών πολιτικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) και επιχειρηματικά στελέχη. Επίσης στο Διοικητικό Συμβούλιο έχουν οριστεί δύο παρατηρητές, ένας από την Ευρωζώνη και ένας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. (2)

Σημειώνω για την ιστορία οτι ο παλαιότερος νόμος για τις αποκρατικοποιήσεις (3049/2002) (4) ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σημίτη και θεμελίωνε το θεσμικό πλαίσιο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και παραχώρηση του management

Θ. Τζήμερος – Δημιουργία, ξανά: πολλά κεράσια, μικρό καλάθι

«Ημουν πάνω σε ένα λόφο
και είδα το παλιό να πλησιάζει,
μα ερχόταν σαν νέο
Σερνόταν πάνω σε καινούρια δεκανίκια
που κανένας δεν είχε ξαναδεί
και βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας»
(Μπ. Μπρεχτ)

Μένω έκθαμβος μπροστά στην ευκολία με την οποία οι πολίτες σπεύδουν να «αγκαλιάσουν» καινοφανείς πολιτικές δυνάμεις στις οποίες το μιντιακό σύστημα (το ίδιο που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο) αίφνης αναγνωρίζει εκστατικό «νέα πρόσωπα», «φρέσκιες ιδέες», «αδιάφθορους ανθρώπους», «σοβαρό πολιτικό λόγο» και λοιπά εξόχως όμορφα και δημοκρατικά.

Μια τέτοια περίπτωση που κίνησε το ενδιαφέρον μου -τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά- είναι το κόμμα «Δημιουργία, ξανά!» του Θ. Τζήμερου. Μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες από την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος, και μετά από ταχύρρυθμη υπερεντατική προβολή π.χ. από τον ΣΚΑΙ (όπου μέρα παρα μέρα φιλοξενείτο ο κ.Τζήμερος και το κόμμα του), έφτασε να έχει αποκτήσει ήδη (πέρα από το σεβαστό εκλογικό ποσοστό του 2,15%) τη φήμη ενός σύγχρονου, δημιουργικού και με στιβαρό πολιτικό λόγο πολιτικού σχηματισμού.

Επειδή λοιπόν, πέρα από

Προστασία πνευματικών δικαιωμάτων ή προανάκρουσμα λογοκρισίας;

Οταν οι κυβερνήσεις νομοθετούν με κύριο μέλημα την προστασία των συμφερόντων των πολυεθνικών – και οι ελευθερίες της διακίνησης απόψεων γίνονται παράπλευρες απώλειες…

Στις 16/5/2012, με την απόφαση 4658/2012 το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών υποχρεώνει ελληνικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών σύνδεσης στο διαδίκτυο να λάβουν τεχνικά μέτρα προκειμένου να καταστεί αδύνατη η πρόσβαση των συνδρομητών τους σε διαδικτυακές τοποθεσίες μέσω των οποίων διακινούνται παράνομα ψηφιακά έργα προστατευόμενα με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας. (3)

Οπως σημειώνεται στα ειδησεογραφικά δελτία, «είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται από δικαστήριο το άρθρο 64 Α του ν. 2121/1993 που ενσωματώνει πρόβλεψη Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά των διαμεσολαβητών (παρόχων υπηρεσιών διαδικτύου), οι υπηρεσίες των οποίων χρησιμοποιούνται από τρίτο για την προσβολή του δικαιώματος του δημιουργού ή συγγενικού δικαιώματος». (2)

Η απόφαση αυτή, η οποία προφανώς δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο, έχει ήδη δεχθεί σφοδρές κριτικές, οι οποίες εστιάζονται κυρίως σε

Η συνθήκη ACTA και η λογοκρισία στο internet

Το διαδίκτυο (internet), παρά τα προφανή μειονεκτήματα ενός τόσο εξαιρετικά πολυφωνικού μέσου, πιστώνεται με μια τεράστια προσφορά: την αμεσότητα πρόσβασης στην πληροφορία και την ευκολία στη διακίνηση των ιδεών. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η ταχύτατη και έγκαιρη ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο για διάφορα κρίσιμα θέματα έγινε εφικτή χάρη στο διαδίκτυο.

Δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη, επομένως, οι προσπάθειες των κυβερνήσεων σε διάφορες χώρες να επιβάλλουν, με διάφορα προσχήματα, λογοκρισία στο διαδίκτυο προκειμένου να ελέγξουν ή να περιορίσουν την πρόσβαση στις πληροφορίες και στις απόψεις. Πριν αρκετούς μήνες οι ΗΠΑ είχαν αποπειραθεί να ψηφίσουν δύο αμφιλεγόμενα νομοσχέδια (SOPA και PIPA)(1)(2)(3), τα οποία τελικά αποσύρθηκαν λόγω ευρείας κατακραυγής από χρήστες, οργανώσεις και υπηρεσίες(4)(5).

Πιστοί στο «ο επιμένων νικά», οι ΗΠΑ (και άλλες χώρες) επανήλθαν με ένα νέο σχέδιο, το οποίο -με διακηρυγμένο στόχο την προστασία πνευματικών και εμπορικών δικαιωμάτων- θέτει στο στόχαστρο πολλά από τα δικαιώματα των χρηστών του internet  καθώς και συγκεκριμένες δημοκρατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων στα κράτη όπου θα εφαρμοστεί. Το όνομα αυτού: ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement = Εμπορική Συμφωνία Κατά της Παραποίησης).

Τί είναι λοιπόν η ACTA;

Η ACTA είναι μια πολυμερής διεθνής συνθήκη που επιδιώκει να

Ανθρωποι και όρνεα

Kevin Carter: vulture stalking child (13)

Λίγο πριν την αποχώρηση του κ. Παπαδήμου από την πρωθυπουργία, ένα εξαιρετικά σημαντικό οικονομικό γεγονός πέρασε στα μονόστηλα των εφημερίδων. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να πληρώσει(1)(2) (στο 100% της ονομαστικής αξίας τους) ελληνικά κρατικά ομόλογα συνολικής αξίας 435 εκατομμυρίων ευρώ που δεν είχαν υπαχθεί στη διαδικασία του PSI («κούρεμα») – είχαν όμως υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο με τη συμφωνία της 27/10/2011 που κύρωσε νομοθετικά η ελληνική κυβέρνηση.

Αυτό είναι η είδηση. Πίσω από αυτήν όμως κρύβονται μια σειρά από εξόχως ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Και επειδή, όπως λένε οι αγγλόφωνοι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», θα προσπαθήσω να αναδείξω μερικές από αυτές.

Ποιοί ήταν οι ομολογιούχοι

Το 90% των συγκεκριμένων ομολόγων βρίσκονταν στην κατοχή ενός κερδοσκοπικού οίκου ονόματι Dart Management με έδρα στα νησιά Κέιμαν, ο οποίος είχε

Στήνουν τις κάλπες σε ένα δωμάτιο φόβου

Αναδημοσίευση από το «Κουτί της Πανδώρας», 16/5/2012. Με έντονα γράμματα οι δικές μου επισημάνσεις. Ο τίτλος του δικού μου post είναι από μια φράση του άρθρου.

Προσοχή! Αδιέξοδο

του Κώστα Βαξεβάνη

Καλή η διαπίστωση πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά πρέπει να τη θυμόμαστε κιόλας. Η χώρα προχωρά σε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση η οποία πριν ακόμη αποκτήσει χαρακτηριστικά (αντιπαράθεση προγραμμάτων, προτάσεις για το μέλλον κλπ), έχει χαρακτηριστεί. Είναι μια εκλογική μάχη που σύμφωνα με πολλά από τα ΜΜΕ φέρνει την χώρα πριν τον γκρεμό. Δηλαδή κάποιοι προφανώς πιστεύουν πως η ανώτερη έκφραση Δημοκρατίας, οι εκλογές δηλαδή, εμφανίζουν επικινδυνότητα ή μεσσιανική λειτουργία ανάλογα με την πιθανή τους έκβαση. Είναι μια λογική που αναιρεί την ίδια την ουσία της Δημοκρατίας, αφού δίνει αξιωματικά το δικαίωμα σε κάποιους, -όχι σε όλους σίγουρα- να έχουν την επιφώτιση της Δημοκρατίας. Να ξέρουν δηλαδή εκ των προτέρων, πριν εκφραστεί ο λαός και πριν υπάρξει το αποτέλεσμα ποιό είναι το καλό. Η ερώτηση λοιπόν είναι «τι θα γίνει αν κάποια στιγμή αυτοί που θεωρούν ότι κατέχουν το αλάνθαστο του καλού θελήσουν και να το επιβάλουν;»

Η νέα εκλογική αναμέτρηση, ξεκίνησε από τα τραπέζια της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών. Οι παράγοντες που πίεζαν για να υπάρξει απαραιτήτως μία κυβέρνηση, με τα ίδια επιχειρήματα στήνουν τις κάλπες σε ένα δωμάτιο φόβου. Όπου το παραβάν θα είναι για να κρυφτούμε και όχι για να ψηφίσουμε.Φοβάμαι πως η αντιπαράθεση θα θυμίζει δεκαετία του 80, όπου οι δυνάμεις του καλού ήταν σε πλήρη αντιπαράθεση με το κακό, για να φτάσει ωστόσο η χώρα στο χάλι που είναι.

Οι δυνάμεις του σύγχρονου προεκλογικού καλού θα χρεώσουν στο απέναντι κακό την επικινδυνότητα της πλήρους καταστροφής, της διάλυσης της Ευρωζώνης, της επιστροφής στη δραχμή και ενδεχομένως πολλά άλλα. Οι ευρωπαϊστές οι οποίοι διαπραγματεύονται με τον ευρωπαϊκό παράγοντα (ανήκουν σε αυτούς άραγε ο Άκης και ο Τσουκάτος οι οποίοι τα είχαν μια χαρά με τις ευρωπαϊκές επενδύσεις SIEMENS και HDW;) θα κουνήσουν απειλητικά το δάχτυλο. Η ερώτηση είναι αν έχει κάποιος το δικαίωμα να έχει ένα ευρωπαϊκό όραμα στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα είναι τσιφλίκι της Μέρκελ και της κερδοφόρας σε καιρό κρίσης Γερμανίας, αλλά πεδίο συλλογικών αποφάσεων και κοινής πολιτικής. Αν έχει το δικαίωμα να θέλει ένα ευρώ που δεν παραπαίει ως αστήριχτο νόμισμα, αλλά στέφεται ως πραγματικό αντίκρισμα μιας πραγματικής οικονομίας.

Να προσθέσω δύο ακόμη ερωτήματα. Είναι ευρωπαϊκή η αντίληψη που υπογράφει μνημόνια που ρίχνουν την Ευρώπη στην ύφεση και την διάλυση και λίγο αργότερα (προεκλογικά πάντα) υποστηρίζει πως θα κάνει αυτό που έλεγε πως δεν γινόταν, να τα επαναδιαπραγματευτεί; Και τέλος: Είναι ευρωπαϊκή η αντίληψη που βάζει μια χώρα να κάνει εκλογές με τις εκφοβιστικές δηλώσεις των ευρωπαϊκών παραγόντων για το πόσο κινδυνεύει αν έχει ένα συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα;

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και αν η προηγούμενη εκλογική μάχη οδήγησε σε έναν μπλοκαρισμένο δρόμο διακυβέρνησης, αυτό δεν είναι αδιέξοδο αλλά ενδεχομένως η ένδειξη πως πρέπει να υπάρξει ένας άλλος δρόμος. Ποιος είναι αυτός, θα τον δείξουν μόνο οι ψηφοφόροι. Όχι πάντως η Μέρκελ.

Εκλογές Μαΐου 2012: οι βουλευτές που εκλέχθηκαν

Αυτή είναι η σύνθεση της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Μαϊου 2012:

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
1.   Σαμαράς Αντώνης (Μεσσηνίας)
2.   Δημήτρης Αβραμόπουλος (Α΄Αθηνών)
3.   Αθανασίου Χαράλαμπος (Επικρατείας)
4.   Ανδριανός Γιάννης (Αργολίδος)
5.   Αντωνίου Μαρία (Καστοριάς)
6.   Αραμπατζή Φωτεινή (Σερρών)
7.   Αρβανιτόπουλος Κωνσταντίνος (Α΄ Πειραιά)
8.   Αυγερινοπούλου Διονυσία-Θεοδώρα (Ηλείας)

Οι καταθέσεις, η ευθανασία και οι μέλισσες

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο «ΚΙΜΠΙ«, 14/5/2012.

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

(Από τη στήλη «Ελεύθερος Σκοπευτής», Επενδυτής, 12/5/2012)

Αν μη τι άλλο, θα ζήσουμε μια ενδιαφέρουσα εποχή. Για καλό ή για κακό, θα δείξει. Αλλά, επειδή εκ των πραγμάτων η εποχή αφορά ένα ιστορικό αίτημα επανίδρυσης και επαναθεμελίωσης- του κράτους, του κοινωνικού σχηματισμού, του οικονομικού μοντέλου, της ταυτότητάς μας, της ίδιας της χώρας, αλλά και της «κοινής λογικής»,– θα επιστρέψουμε αναγκαστικά σε μια συζήτηση για τα θεμελιώδη: ατομική ελευθερία και συλλογικό συμφέρον. Ιδιοκτησία και κοινωνικά αγαθά. Αγορά και κράτος. Ευρώπη και Ελλάδα.
Η συζήτηση έχει ήδη ανάψει.

Αίφνης, την εβδομάδα που πέρασε, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, υποστήριξε ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα εγγυηθεί τις καταθέσεις των πολιτών, αλλά ταυτόχρονα θα τις αξιοποιήσει για την ανάπτυξη. «Θα χρησιμοποιήσετε τα δικά μας λεφτά;» ρώτησε περίπου εμβρόντητος ο δημοσιογράφος. Η απάντηση ήταν καταφατική. Πολλοί ανεβήκαν στα κλαδιά και στα κεραμίδια, με μια υπόνοια ότι η τοποθέτηση παραπέμπει σε ένα είδος «δήμευσης» περιουσιακών στοιχείων, κρατικοποίησης της ιδιοκτησίας. Κι ακολούθησαν διορθώσεις, διευκρινίσεις, αναδιπλώσεις.

Στην πραγματικότητα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε τίποτα παραπάνω από όσα λένε, απλώς με πιο τεχνικό και δυσανάγνωστο λεξιλόγιο, οι εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, της Κομισιόν, της τρόικας, του ΔΝΤ και ποικίλων άλλων ελληνικών ή ευρωπαϊκών οργανισμών κάθε φορά που επιχειρούν να συνδέσουν την ανάγκη στήριξης του τραπεζικού συστήματος με την ανάπτυξη. «Πρέπει να ενισχύσουμε τη ρευστότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία», λένε όλοι σε παραλλαγές και με αποχρώσεις.

Πρόκειται, φυσικά, για την απόλυτη κοινοτοπία. Αυτή είναι η δουλειά των τραπεζών. Να διοχετεύουν τις αποταμιεύσεις των πολιτών σε υγιή δάνεια για επένδυση, κατανάλωση, αγορά περιουσιακών στοιχείων. Αυτό, άλλωστε, δεν ήταν και

Συνταγματικό πραξικόπημα;

Ο Κώστας Βαξεβάνης αποκαλύπτει το παρασκήνιο πίσω από τις τελευταίες συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών, και ισχυρίζεται πως η διαδικασία βρίσκεται ήδη εκτός συνταγματικών ορίων (έπρεπε να έχει ήδη οριστεί κυβέρνηση ευρείας αποδοχής η οποία θα οδηγήσει σε εκλογές) καθώς επιδιώκεται η με κάθε τρόπο δημιουργία κυβέρνησης χωρίς να πάμε σε νέες εκλογές. Αν στο σενάριο που αναπτύσσει ο Κ. Βαξεβάνης προσθέσουμε και τους ψιθύρους περί non-paper Καμμένου(1)(2)(2a) που διαδίδονταν από στόμα σε στόμα σε διάφορα κανάλια χθές – το οποίο ωστόσο διαψεύδει ως προβοκάτσια ο Π. Καμμένος(3)(4), αλλά και την επικείμενη συνάντηση Καμμένου στην 1.00μ.μ. με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας(5) (λίγο πριν την νέα σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που έχει συγκαλέσει η Προεδρία), μπορούμε να αναμένουμε εκπλήξεις τις επόμενες ώρες.

του Κώστα Βαξεβάνη, από το «Κουτί της Πανδώρας», 14/5/2012.

Ένα πρωτοφανές παρασκήνιο, με σκοπό τη δημιουργία κυβέρνησης με κάθε τρόπο χωρίς να πάμε σε νέες εκλογές βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες. Το επιχείρημα βεβαίως είναι πως αυτό απαιτεί για μία ακόμη φορά η σωτηρία της πατρίδας. Την σωτηρία της πατρίδας επικαλέστηκαν και όσοι έβαλαν την Ελλάδα στο γύψο πριν από 40 χρόνια, αλλά ας αφήσουμε την Ιστορία όσο διδακτική και να είναι και ας πάμε στα γεγονότα.

Μετά την συνάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας με τον Πάνο Καμμένο, οι προσπάθειες που σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 37) καταβάλλει ο Πρόεδρος για τον σχηματισμό Οικουμενικής Κυβέρνησης, τερματίστηκαν. Το επόμενο στάδιο είναι ο ορισμός μιας κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρείας αποδοχής η οποία θα οδηγήσει σε εκλογές με πρωθυπουργό Πρόεδρο ενός από τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια.

Το βήμα αυτό λοιπόν που με τόση σαφήνεια περιγράφεται στο Σύνταγμα, είναι μετέωρο. Αντί της προκήρυξης εκλογών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαίτησε μία ακόμη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Η λειτουργία αυτή δεν είναι ούτε καν οριακή συνταγματικά, αλλά εκτός του πλαισίου του Συντάγματος και εκθέτει τον ίδιο τον Πρόεδρο γιατί φαίνεται να συμμετέχει και ο ίδιος σε μία

Ολοκληρώνεται η αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ

Το μεγαλύτερο πλιάτσικο σε βάρος του δημόσιου πλούτου συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Με περισσή σπουδή, και χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι σχετικές μελέτες (που έχουν ανατεθεί σε ξένους συμβούλους και τράπεζες), η διυπουργική επιτροπή με απόφασή της (25/4/2012) μεταβίβασε το σύνολο των μετοχών του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς που είχε στην κατοχή του το Δημόσιο στο Ταμείο για την Αξιοποίηση Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Στο ΤΑΙΠΕΔ μεταβιβάστηκε το 51,038% των μετοχών του ΟΛΠ

(in.gr, 14/5/2012). Με έντονα οι δικές μου επισημάνσεις.

Στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) μεταβιβάστηκε ποσοστό 51,038% των μετοχών του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, σύμφωνα με απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων, η οποία ελήφθη στις 25/4 και η οποία έγινε γνωστή τη Δευτέρα από τον Οργανισμό.

Η ΟΜΥΛΕ φέρεται να ετοιμάζεται να κινηθεί νομικά κατά της μεταβίβασης, ενώ και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταγγείλλουν ως «εξοργιστική» την απόφαση της διυπουργικής.

Έως τώρα, ο ΟΛΠ είχε μεταβιβάσει στο ΤΑΙΠΕΔ το 23,1% του οργανισμού από το συνολικό ποσοστό 75% του μετοχικού κεφαλαίου, που ανήκε στο Δημόσιο.

Όπως ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος του οργανισμού, Γιώργος Ανωμερίτης, προς το ΔΣ του ΟΛΠ, για οποιαδήποτε πώληση μετοχών, ακόμα και του 23,1%, θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθούν οι μελέτες, οι οποίες έχουν ανατεθεί σε ξένους συμβούλους και τράπεζες.

Οι μελέτες αφορούν:

τη νέα δομή του εθνικού λιμενικού συστήματος,
το αττικό λιμενικό σύστημα,
τη δημιουργία Αρχής λιμένων και
τα νομικά θέματα σχετικά με τις συνταγματικές και νομικές προβλέψεις για τον αιγιαλό και την παραλία, καθώς και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον δημόσιο χαρακτήρα των λιμένων.

Ο κ. Ανωμερίτης ανέφερε επίσης ότι τόσο το ελληνικό Δημόσιο όσο και το ΤΑΙΠΕΔ δεν είχαν ενημερώσει τη διοίκηση του ΟΛΠ για τυχόν αλλαγή στη βούλησή τους για πώληση μετοχών πέραν του 23,1%.

Ο πρόεδρος του Οργανισμού ανέφερε επίσης ότι, παρά την οικονομική κρίση, ο ΟΛΠ θα κινηθεί κερδοφόρα και το 2012, καθώς, σύμφωνα με τα στοιχεία του α’ τριμήνου του 2012, ο κύκλος εργασιών αυξήθηκε κατά 7,26%.

Συνδικαλιστικές πηγές ανέφεραν ότι η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ) ετοιμάζεται να κινηθεί νομικά εναντίον της απόφασης της διυπουργικής επιτροπής για την παραχώρηση του συνόλου των μετοχών του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς στο ΤΑΙΠΕΔ.

Με κοινή δήλωσή τους οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας και Παναγιώτης Λαφαζάνης έχουν καταγγείλει την απόφαση της διυπουργικής επιτροπής ως εξοργιστική. «Επιχειρήσεις κερδοφόρες, στρατηγικού χαρακτήρα για το δημόσιο συμφέρον, με προοπτική βέβαιης ανάπτυξης και περαιτέρω κερδοφορίας, παραδίδονται σε ιδιωτικά συμφέροντα χωρίς κανένα λόγο» ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους οι δύο βουλευτές.

Διαβάστε επίσης

ΤΑΙΠΕΔ: το μεγάλο ξεπούλημα
Το μεγάλο ξεπούλημα (1)

Αμετανόητοι

Α. Σαμαράς:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άκουσε την εντολή του ελληνικού λαού. Αρνείται να συμμετάσχει και να δώσει ψήφο ανοχής». (πηγή)

Ο κ. Σαμαράς υποκρίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται οτι η εντολή που έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ από τον ελληνικό λαό είναι να ΜΗΝ συναινέσει σε κυβερνήσεις που σκοπεύουν να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική που μας έφερε ως εδώ.

Ε. Βενιζέλος:
«ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ συμφωνήσαμε σε μια οικουμενική κυβέρνηση 2 ετούς διάρκειας … με προϋπόθεση και τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά επιλέγει να μείνει στη γωνία ή να χρεώσει τη διαχείριση της κρίσης σε άλλους». (πηγή)

Ο κ. Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά πως τα κουκιά βγαίνουν μια χαρά με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και το αριστερό τους δεκανίκι, τη ΔΗΜΑΡ. Επιδιώκουν όμως να παγιδεύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια κυβέρνηση ακριβώς ωστε να του χρεώσουν τη διαχείριση της κρίσης μέσω της συμμετοχής του σε μια κυβέρνηση που δεν θα ελέγχει και της οποίας οι κατευθύνσεις είναι διαμετρικά αντίθετες με την σαφή εντολή που έδωσε ο λαός στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Θα περίμενε κανείς μετά την εκλογική συντριβή ΠΑΣΟΚ – ΝΔ να φέρονται κάπως πιο σεμνά οι αρχηγοί τους. Αυτοί όμως συνεχίζουν, δείχνοντας πως τίποτε δεν κατάλαβαν. Με την ίδια αλαζονεία, τα ίδια επικοινωνιακά τερτίπια, τά ίδια φτηνά κόλπα. Αμετανόητοι.

Προαπαιτούμενα ελπίδας

Στο κείμενο που ακολουθεί ο Γ. Βαρουφάκης εκφράζει την άποψη οτι η παράταξη του μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος και επισημαίνει οτι ο αδιαμφισβήτητος κερδισμένος των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην έξοδο από το ευρώ και στην επιδίωξη λύσης εντός της ευρωζώνης. Τέλος, διατυπώνει την άποψη οτι η η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης.

Δεν υιοθετούμε αναγκαστικά τις απόψεις του Γ. Βαρουφάκη, τις παραθέτουμε ωστόσο ως μια χρήσιμη αφετηρία προς προβληματισμό.

Αναδημοσίευση από το protagon.gr, 10-5-2012.

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Την περασμένη Κυριακή, η παράταξη του Μνημονίου ηττήθηκε κατά κράτος. Την Δευτέρα που ακολούθησε άρχισε να προδιαγράφεται μια δεύτερη ήττα: η ήττα της Αντι-μνημονιακής παράταξης. Έτσι είναι. Στον καιρό της Κρίσης είναι πολύ εύκολο να έχουμε μόνο ηττημένους. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό στίβο. (Αυτή δεν ήταν άλλωστε η μοίρα των λαών την δεκαετία του 1930, η οποία ακολούθησε μετά το 2008 της εποχής εκείνης; Μετά το 1929; Τότε δεν ηττήθηκαν μαζί τόσο οι συντηρητικοί-μεν-φιλελεύθεροι-δε αστοί όσο και η Αριστερά;)

Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)

Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.

Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία της υπόθεσης: Από την μία ο σεβασμός των όρων του Μνημονίου όχι μόνο δεν ενδείκνυται αλλά

Το φάντασμα του Τσίπρα

Αναδημοσίευση από το «Κουτί της Πανδώρας«, 9/5/2012. Με έντονα οι δικές μου επισημάνσεις.

του Κώστα Βαξεβάνη

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη- η Ελλάδα σίγουρα- κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου. Η χώρα δεν θα είναι η ίδια. Το τιμόνι της δεν θα είναι στα στιβαρά χέρια της Τόνιας Αντωνίου, της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, του καπετάνιου του Τιτανικού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η καρέκλα της εξουσίας δεν θα τρίζει πια, κάτω από το πολιτικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Άκης δεν μπορεί πια να βοηθήσει γιατί είναι φυλακή. Η ευρωπαϊκή προοπτική του Σαμαρά που ατένιζε την Ευρώπη στα προεκλογικά σποτ από τα παράθυρα της Αγιά Σοφιάς απειλείται να ακυρωθεί. Ο δε Καραμανλής, δεν θα μπορεί να αρθρώσει στο μέλλον ούτε τις 15 λέξεις που είπε μέσα σε 3 χρόνια. Ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Παυλίδης, ο Μπασιάκος, ο Δούκας, κάτι κουμπάροι μετά του Παναγιώτη Ψωμιάδη, δεν θα μπορούν πια να προσφέρουν. Όλα θα παραδοθούν στο χάος.

Ποιο είναι το χάος; Φαντάζομαι οι άνθρωποι θα έχουν μισθούς πείνας, οι συντάξεις δεν θα υπάρχουν, οι νέοι θα είναι άνεργοι, οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια, δεν θα υπάρχει όραμα και προοπτική, η χώρα θα καταρρεύσει.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν τώρα. Το χάος είναι εδώ. Τρία χρόνια τώρα. Με τα μνημόνια και τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Μπροστά δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χάος. Σε λίγο θα βγάλουμε τα κονσερβοκούτια (αυτά που δεν έβγαλαν οι κομμουνιστές της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας) και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας για να μοιράσουμε τα λίγα που έχουν απομείνει. Τα μνημόνια ρίχνουν την χώρα στην ύφεση και στη συνέχεια η ύφεση χρησιμοποιείται για να παρθούν άλλα μέτρα. Γιατί το κάνουν αφού δεν βγάζει πουθενά; Δεν γίνεται αλλιώς θα πουν οι αυτοαποκαλούμενοι «ευρωπαϊστές».

Θέλω να δείξουν τα πρακτικά ενός μόνο υπουργικού συμβουλίου στο οποίο πραγματικά εξέτασαν μια άλλη πρόταση για την Οικονομία εκτός από την Τρόικα και τα επιχειρήματα με τα οποία την απέρριψαν ως μη πραγματοποιήσιμη. Μία μόνο.  Δεν υπάρχει γιατί δεν εξέτασαν ποτέ καμιά άλλη πρόταση. Μας έβαλαν στο ΔΝΤ γιατί έτσι ήθελαν.

Υποστήριξαν με κάθε τρόπο, πως αυτό είναι το καλύτερο για την Ελλάδα και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Ν, όμως που στις πρώτες τους μετεκλογικές δηλώσεις Σαμαράς και Βενιζέλος, για να αποφύγουν τον «σκόπελο Τσίπρα» υποστήριξαν πως πρέπει να κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση. Μια επαναδιαπραγμάτευση που πριν από τη απειλή των εκλογικών αποτελεσμάτων, υποστήριζαν πως δεν μπορεί να γίνει.

Ουρλιάζουν στα κανάλια πως απειλούνται οι Τράπεζες και η ρευστότητα. Πως ο Στρατούλης θα εθνικοποιήσει τις καταθέσεις. Ποιά ρευστότητα και αποθεματικά των Τραπεζών; Ποτέ δεν υπήρξαν. Οι Τράπεζες χωρίς κανένα θεσμικό έλεγχο, έπαιρναν τις καταθέσεις των καταθετών, (αυτές που θα πάρει ο Στρατούλης) και με αυτές έδιναν δάνεια στους ανθρώπους τους και σε δικές τους Offshore εταιρείες, οι οποίες μετά εμφανίζονταν να κάνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας. Δεκάρα τσακιστή δεν έβαλαν ποτέ. Καταχράστηκαν χωρίς έλεγχο τις καταθέσεις του κόσμου.

Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Τσίπρα, του Κουβέλη ή του Καμμένου. Απλώς θεωρώ κατάντια για την Δημοκρατία να γυρνάμε στην δεκαετία του 50, όταν ο φόβος μην μας πάρουν οι κομμουνιστές τις περιουσίες και τις γυναίκες μας, χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το παρακράτος και να γίνουν οι άνθρωποι υποχείρια. Αυτή η «Δημοκρατία» των εκβιασμών, δημιούργησε το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τους «εθνικούς» κλέφτες. Αυτές οι τεχνητές απειλές δημιούργησαν την Ελλάδα της υποτέλειας, της Ψωροκώσταινας και τελικώς της αναξιοπρέπειας.

Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας μπορεί και πώς, να κυβερνήσει, αλλά ξέρω καλά, όπως όλη η χώρα ποιοι μας κυβέρνησαν και πώς. Κυβέρνησε ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Ρουσόπουλος με τις ευλογίες του Εφραίμ και το απολυτήριο εξαταξίου Γυμνασίου και δεν μπορεί ο Τσίπρας ή ο Παπαδημούλης; Φοβόμαστε μήπως μας ρίξουν στο χάος; Και το λένε την ίδια ώρα που χάρισαν δισεκατομμύρια στους Γερμανούς των υποβρυχίων και στη SIEMENS;

Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;

Γιατί; Γιατί δεν είναι όσο “ευρωπαϊστές” όσο θέλουν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα; Απέναντι στα φαντάσματα που επικαλούνται ως επικίνδυνα, προτιμώ την πραγματικότητα που είναι ξεκάθαρη. Μπορούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια και δεν μπορούν οι άλλοι; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του.

Η «δημοκρατία» του 1%

Αναδημοσίευση από «το Ποντίκι«, 3/5/2012. Με έντονα γράμματα οι δικές μου επισημάνσεις.

Κυριακή κοντή γιορτή και ως εκ τούτου ελάχιστη σημασία έχουν οι προβλέψεις. Η μόνη πρόβλεψη που θα διακινδυνεύσουμε είναι ότι αυτή τη φορά από τις κάλπες, δεν θα προκύψει απάντηση, αλλά ένα μεγάλο ερώτημα αίτημα της κοινωνίας, το οποίο θα ορίσει το πλαίσιο του νέου πολιτικού σκηνικού της χώρας…

Αναζητώντας το κοινωνικό αίτημα και πως αυτό διαμορφώνεται σε συνθήκες (παγκόσμιας) κρίσης ίσως είναι χρήσιμο  να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο «ιδανικό και δικαιότερο» μοντέλο διακυβέρνησης, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Τώρα πια, οι  διθύραμβοι για τα πλεονεκτήματά της είτε ακούγονται  φάλτσα είτε αφορούν ολοένα και λιγότερους. Πόσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο; Ότι υπάρχει διάκριση των εξουσιών; Ότι η κυβέρνηση που προκύπτει από την αβίαστη έκφραση της βούλησης των πολιτών λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων του λαού;

Ψάχνοντας τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα ας ρίξουμε μια ματιά στο σαφέστερο και ευκρινέστερο παράδειγμα του κόσμου μας. Στη μητρόπολη (ΗΠΑ).

Εκεί σύμφωνα με στοιχεία της Merrill Lynch υπάρχουν οι εξής

Κύριος ποιμαίνει με

Θυμάμαι συχνά τα (πικρόχολα και σαρκαστικά) λόγια ενός καλού φίλου: «Είναι δυστυχία να ξέρει κανείς την αλήθεια. Τα πρόβατα είναι ευτυχισμένα: δές πως βόσκουν αμέριμνα, μη γνωρίζοντας τίποτα για το μέλλον τους, μέχρι τη στιγμή της σφαγής τους».

Το παρακάτω, λοιπόν, είναι αφιερωμένο σε όσους, ενώ γνωρίζουν αυτό, αυτό, αυτό και αυτό, εξακολουθούν να κοιμούνται αμέριμνοι στο μαντρί, με τη μεταφυσική ελπίδα πως -δεν μπορεί- κάτι θα γίνει στο τέλος, και ο στοργικός  τους ποιμένας θα τους γλιτώσει από τη σκληρή τους μοίρα. Και μια προσωπική εκμυστήρευση: ως μακαρίους εν τη αμεριμνησία τους, τους ζηλεύω…

–Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει.
-Εις τόπον χλόης, εκεί με κατεσκήνωσεν , επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψέ με.
-Την ψυχήν μου επέστρεψεν, ωδήγησέ με επί τρίβους δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματός αυτού.
-Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, οτι συ μετ΄ εμού ει.
–Η ράβδος σου και ή βακτηρία σου αύταί με παρεκάλεσαν.
-Ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν, εξεναντίας των θλιβόντων με.
-Έλίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου, και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον.
–Και το έλεος σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και το κατοικείν με εν οίκω Κυρίου εις μακρότητα ήμερων. 

Το μεγάλο ξεπούλημα (1)

Ενώ τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στις εκλογές που απέχουν πλέον μόλις δύο ημέρες, στο παρασκήνιο, άοκνα και αθόρυβα, κάποιοι εξακολουθούν να εργάζονται πυρετωδώς. Το Ταμείο για την Εκποίηση το Ξεπούλημα την Αξιοποίηση Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεση που συνέταξε και στην οποία προτείνει τους στόχους του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για το δεύτερο τρίμηνο του 2012. Οι ενέργειες που προβλέπει η έκθεση είναι:

• πώληση του 90% των μετοχών των ΕΛΤΑ
• πώληση του 61% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ
• παραχώρηση της Εγνατίας Οδού και λιμανιών και μαρινών
• πώληση της ΛΑΡΚΟ
• διάθεση του 35% των ΕΛΠΕ
• διάθεση του 29% του ΟΠΑΠ
• διάθεση του 74% της ΕΥΑΘ
• αξιοποίηση 28 κτιρίων

(πηγή: Εννέα κινήσεις στο σχεδιασμό των αποκρατικοποιήσεων το δεύτερο τρίμηνο. in.gr, 2/5/2012)

Η αποψίλωση του Δημοσίου από τα περιουσιακά του στοιχεία και τις υποδομές του (με όρους εξευτελιστικούς και σε τιμές που απέχουν προκλητικά από τις τρέχουσες αγοραίες τιμές) συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Είναι ένα θέμα στο οποίο θα επανέλθω, με αναλυτική αναφορά σε πολλές από τις σκανδαλώδεις πτυχές του.

Προς το παρόν, δίνω στις παραπομπές ορισμένους συνδέσμους που σταχυολόγησα προς ενημέρωση, και αρκούμαι στο ερώτημα: ποιός μπορεί πλέον να πιστέψει τα συνεταιράκια ΝΔ – ΠΑΣΟΚ οτι επιδιώκουν δήθεν την ανάπτυξη, έχοντας προηγουμένως ξεπουλήσει έναντι πινακίου φακής όλες τις βασικές υποδομές και τις προσοδοφόρες επιχειρήσεις-φιλέτα του δημοσίου; 

Διαβάστε επίσης

ΤΑΙΠΕΔ: το μεγάλο ξεπούλημα (από το παρόν ιστολόγιο)

Πηγές – παραπομπές – υποσημειώσεις

(1) «Πουλήστε παραλίες, ιδιωτικοποιήστε οργανισμούς» ζητά από την κυβέρνηση η τρόικα. in.gr, 12/2/2011.
(2) Πολυνομοσχέδιο Υπουργείου Οικονομικών: «Φιλετάρουν» εκατομμύρια στρέμματα για το κεφάλαιο. «Ριζοσπάστης», 15/7/2011.
(3) Γ.Παπακωνσταντίνου: Εθισμένος με την πτώχευση. «Το Ποντίκι», 17/1/2012.
(4) Ελληνικό, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, ΕΛΛ.ΠΕ. στο πρώτο κύμα αποκρατικοποιήσεων. Ελευθεροτυπία, 11/9/2011.
(5) Στα μουλωχτά «έσπρωξαν» για 11 εκατ. τις Ταχυμεταφορές. Ελευθεροτυπία, 27/3/2009.
(6) Γη και Ηλιος στους Γερμανούς. Ελευθεροτυπία, 6/9/2011.
(7) «Σχέδιο Ήλιος»: ένα πολύ «φωτεινό» όνομα για ένα από τα «σκοτεινότερα» προγράμματα. Από την ιστοσελίδα «Αριστερό βήμα».
(8) Οι Γερμανοί έρχονται για μπίζνες. Ελευθεροτυπία, 24/8/2011.
(9) Αποκρατικοποιήσεις με το μαχαίρι στον λαιμό. Ελευθεροτυπία, 30/7/2011.
(10) Μια θεαματική αποκρατικοποίηση σώζει(;) την παρτίδα προσέλκυσης επενδυτών. Ελευθεροτυπία, 30/7/2011.
(11) Eίναι Βεζύρης ο Παπακωνσταντίνου ή Ραγιάδες οι Έλληνες; Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, 28/1/2012.
(12) Εκμετάλλευση του γεωθερμικού πεδίου στο Δέλτα του Νέστου ποταμού. Από το ιστολόγιο του Γιώργου Κρόγια, Μάρτιος 2012.
(13) Θα γίνει της… ανάπτυξης. «Το Πράσινο Ποντίκι», 3/5/2012.

Ένα φιλί πριν πεθάνεις

Αναδημοσίευση από «το Ποντίκι«, 13/4/2012

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Το θάρρος των Ελλήνων είναι σημαντικό και πρέπει να αναγνωριστεί. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι γενναίοι, όπως όλοι οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός που πληρώνουν τους φόρους τους και δέχονται τις περικοπές σε συντάξεις και μισθούς». Τάδε έφη χθες το βράδυ η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Η σιδηρά Κριστίν σχεδόν δάκρυσε από συγκίνηση για τα ανομολόγητα πάθη των Ελλήνων προσπαθώντας να δείξει την ειλικρινή συμπαράστασή της. Γι’ αυτό δεν έμεινε στην έκφραση συμπάθειας.

Ως φιλεύσπλαχνη ελέω ευρώ και σεπτών δανειστών αυτοκράτειρα, άδραξε την ευκαιρία της προκήρυξης των εκλογών για να συμβάλει στη συντομότερη έξοδο της Ελλάδας από την ανηφορική οδό του μαρτυρίου. Ως εκ τούτου απεφήνατο:

«Ένας συνασπισμός των πολιτικών παρατάξεων μπορεί να αποτελεί οδηγό στην δύσκολη άσκηση που η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτό είναι επίσης κάτι πολύ θετικό και πρέπει να πω ότι ο Λουκάς Παπαδήμος βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση και αναγνωρίζω τις προσπάθειές του».

Όχι όπως ο Ιούδας

Γιατί παιδεύεστε λοιπόν να αποφασίσετε τι θα ψηφίσετε στις εκλογές; Η φιλεύσπλαχνος Κριστίν Λαγκάρντ φροντίζει για εσάς πολύ πριν από εσάς. Εν ανάγκη και χωρίς εσάς. Την επομένη κιόλας της προκήρυξης των εκλογών.

● Χρειάζεστε κυβέρνηση συνεργασίας.

● Επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης συνεργασίας θα πρέπει να είναι ο Λουκάς Παπαδήμος.

Γιατί; Μα, καλοί μου άνθρωποι, η ίδια αυτή Λαγκάρντ προ ημερών εμπιστεύθηκε προ ημερών στο πλανητικό μας επικοινωνιακό χωριό ότι «η Ελλάδα δεν έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας». Τι θα πει δηλαδή ότι… «μειώσαμε» το χρέος μας με το PSI; Επειδή το λένε ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς; Το αφεντικό το ρώτησαν;

Και μην αναρωτηθείτε πάλι ποιο είναι το αφεντικό. Λίγες περιόδους στην ελληνική Ιστορία είναι τόσο αυτονόητη και αδιαμφισβήτητη η απάντηση στο κλασικό καραμανλικό ερώτημα, το οποίο διατυπώθηκε πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια – τον Μάιο του 1963 – αμέσως μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».

Αυτοί λοιπόν που πράγματι και επί της ουσίας κυβερνούν αυτόν τον τόπο είναι οι ίδιοι που σου υποδεικνύουν, υπομονετικέ και αξιοθαύμαστε Έλληνα, τι πρέπει να ψηφίσεις και ποια πρέπει να είναι η τύποις κυβέρνησή σου. Και το κάνουν δηλώνοντας την ανυπόκριτη συμπάθειά τους.

Αυτό κάνει από καιρό και η εγχώρια πληροφόρηση. Μπορεί ενίοτε να είναι αυστηρό μαζί σου για να σε συνεγείρει, αλλά πάντα σου δίνει «ένα φιλί πριν πεθάνεις». Ένα φιλί ανιδιοτελές και μεγαλόκαρδο και όχι όπως αυτό που έδωσε στην έγκυο και αποκληρωμένη νεαρή ο απογοητευμένος προικοθήρας στην κλασική ομώνυμη ταινία του Gerd Oswald. Ούτε όπως αυτό του Ιούδα πριν τρέξει να εισπράξει τα αργύρια – και λίγο πριν κρεμαστεί συντετριμμένος από το μέγεθος της προδοσίας.

Το νου σου, δεσμώτη

Άλλωστε, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι ωμοί ή ιταμοί, αλλά απολύτως καλοπροαίρετοι – και κυρίως ειλικρινείς – αυτοί που ασκούνται καθημερινά στην τέχνη της ψύχραιμης και παιδευτικά αυστηρής παραίνεσης:

● Πρόσεξε μήπως η οργή σου σε τυφλώσει και καταστραφείς. Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.

● Το νου σου, δεσμώτη του μνημονιακού ιλίγγου. Η πατρίδα βρίσκεται στα χέρια σου και μόνο εσύ, καρτερικέ και ψύχραιμε Έλληνα, ηρωικέ δημόσιε υπάλληλε και εν γένει εργαζόμενε, μπορείς να τη σώσεις.

● Μην ταράζεσαι που μέχρι χθες σου λέγαμε ότι είσαι διεφθαρμένος έως μυελού οστέων και τα έφαγες μαζί μας. Θέλαμε να σου προσδώσουμε λίγο από το μεγαλείο μας.

● Μην ταράζεσαι που θα σου εξαφανίσουμε τον μισθό, θα σου καταργήσουμε τη σύνταξη και στο τέλος θα σε απολύσουμε χωρίς καν αποζημίωση. Προβληματίσου με τα επιτεύγματα της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Λετονίας, που ζουν με μικρότερους μισθούς και έχουν χεστεί στην ανάπτυξη.

● Όχι, μη σου φαίνεται περίεργο που θα σε παίρνουν κάθε μέρα τηλέφωνο οι ιδιώτες εισπράκτορές μας αν χρωστάς ένα ευρώ. Ούτε που θα σου κάνουμε κατασχέσεις όταν θα μας χρωστάς 300 ευρώ. Ούτε που θα πηγαίνεις στο αυτόφωρο για πέντε χιλιάρικα. Για σένα το κάνουμε. Για να έρθει η ανάπτυξη και να μπορείς να μας πληρώνεις χωρίς να σε δανείζουμε.

● Μην ενοχλείσαι που η πατρίδα σου θα γίνει Ειδική Οικονομική Ζώνη. Αναλογίσου την ανάπτυξη της Κίνας, του Βιετνάμ και της Καμπότζης. Θα ήθελες μήπως να γίνεις Βόρεια Κορέα;

● Μη σου φαίνεται περίεργο που όλες οι σπουδαίες αποφάσεις δεν παίρνονται στην ελληνική Βουλή αλλά στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον. Εκεί παίρνονταν και πριν, αλλά σε δανείζαμε φθηνά και το ξεχνούσες. Τι παραπάνω δηλαδή σου ζητάμε τώρα; Απλώς να το προβλέπει και το Σύνταγμά σου διότι είσαι λίγο ξεχασιάρης και αποπροσανατολίζεσαι.

● Μη δίνεις σημασία στους προβληματικούς, που τα έφαγαν αυτοί ή τα παιδιά τους και τώρα αυτοκτονούν στην πλατεία Συντάγματος για να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις και να συνεγείρουν τον καταστροφικό λαϊκισμό.

Εσύ, υπέροχε, καρτερικέ, γενναίε, αξιοθαύμαστε και παραδειγματικέ Έλληνα, όλα μπορείς να τα αντέξεις για τη σωτηρία της πατρίδας μας.

Η σκοτεινή πλευρά σου

Αυτοί άλλωστε που σε συμβουλεύουν, που σε πληροφορούν, που σου λένε τις κρυμμένες αλήθειες και σου αποκαλύπτουν τη σκοτεινή πλευρά τους εαυτού σου, στην πραγματικότητα σου εξοικονομούν τεράστια ποσά συμβάλλοντας στην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Για φαντάσου να τα πλήρωνες στον ψυχαναλυτή σου για να ανακαλύψεις στα στερνά πόσο τεμπέλης, ρουσφετολόγος, κλέφτης και διεφθαρμένος είσαι κατά βάθος.

Εξ άλλου αυτοί που σου υποδεικνύουν τον δρόμο της λιτότητας, της εγκράτειας, της ταπεινότητας και της μετάνοιας, αυτοί που σου αποκαλύπτουν πόσο ανίκανος είσαι να διαχειριστείς τα του οίκου σου, αλλά και τα πραγματικά οφέλη από την παρουσία της τρόικας, των επιτρόπων και των υπερπρωθυπουργών στα υπουργεία σου δεν είναι αυτό που νομίζεις.

Δεν έχουν τα λεφτά τους στην πλούσια και αμαρτωλή Ελβετία, όπως τους κατηγορούν οι λαϊκιστές της δραχμής και της απομόνωσης. Ήδη, όπως μας πληροφόρησε ο λαμπρός Σαχινίδης, τα έχουν μεταφέρει στη Σιγκαπούρη.

● Μια χώρα παράδεισο για επενδύσεις, όπως πρέπει να γίνει και η δική σου.

● Μια χώρα με ταχύτατες διαδικασίες για ίδρυση επιχείρησης, όπως πρέπει να γίνει και η δική σου.

● Μια χώρα ιδιαίτερα φιλόξενη σε ξένα κεφάλαια για τις τράπεζες που εδρεύουν εκεί, όπως πρέπει να γίνει και η δική σου.

● Μια χώρα που προσφέρει υψηλό επίπεδο εμπιστευτικότητας, στην οποία ποτέ κανείς δεν θα προδώσει το όνομα ενός καταθέτη. Έτσι δηλαδή όπως πρέπει να γίνει και η δική σου.

Μέχρι λοιπόν η χώρα σου να γίνει έτσι, αυτοί θα κρατούν τα κατά κεφαλήν εκατομμύριά τους στη Σιγκαπούρη για να τα προφυλάξουν από την ανωριμότητά σου.

Γι’ αυτό, λοιπόν, γενναίε και ακατάβλητε, μαρτυρικέ και θαρραλέε Έλληνα, μην υποκύπτεις στις Σειρήνες του λαϊκισμού, στη Σκύλλα της πτώχευσης και τη Χάρυβδη της δραχμής. Δείξε την πρέπουσα εμπιστοσύνη και τον αρμόζοντα σεβασμό στις κυρίες Λαγκάρντ και Μέρκελ.

Οι αντιπρόσωποί τους στη χώρα σου θυσιάζονται για σένα, όπως ο Χριστός μαρτύρησε αίρων τις αμαρτίες του κόσμου. Δεν είναι μαριονέτες, κουκουλοφόροι, δωσίλογοι, Τσολάκογλου, πολιτικοί κερδοσκόποι, ιδεολογικοί σορτάκηδες, πνευματικοί λαθρέμποροι και όλα όσα τους καταμαρτυρούν οι ποικιλώνυμοι άθλιοι λαϊκιστές και συκοφάντες που έχουν μοναδικό τους στόχο να σε δουν Βορειοκορεάτη.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ηρωικέ Έλληνα, μπορείς όσο θέλεις να δηλώνεις άρες μάρες κουκουνάρες στις δημοσκοπήσεις, αλλά μην το παρακάνεις. Είτε ψηφίζεις όπως πρέπει είτε πτωχεύεις και βγαίνεις από το ευρώ. Και μην ξεχνάς, επί τούτου, ποτέ τη διδαχή των μεγάλων πατέρων της Ιεράς Ευρωζώνης: «Μην αναρωτιέσαι τι έκανε για σένα το ευρώ. Αναλογίσου τι μπορείς εσύ να κάνεις γι’ αυτό».

Καλή Ανάσταση, ανυπέρβλητε και αξιοθαύμαστε Έλληνα. Είσαι, στ’ αλήθεια, ήρωας. Μάρτυς αδιάψευστος η δακρύουσα κυρία Λαγκάρντ…