Χαμογελαστοί σκλάβοι
Posted by στο 30 Μαρτίου, 2012
Η σκηνή στο super market (γνωστής αλυσίδας), καθώς φτάνω στο ταμείο.
– «Υπάρχει κάτι που δεν βρήκατε;» με ρωτά η υπάλληλος ενώ ξεκινά να «χτυπάει» τα ψώνια.
Σηκώνω το κεφάλι ξαφνιασμένος. Με κοιτά με χαμόγελο. Χαμόγελο πλατύ, που όμως με δυσκολία κρύβει την κούραση και το ζόφο της καθημερινότητάς της.
– «Οχι, ευχαριστώ» απαντώ ευγενικά.
Καθώς μετράω τα ρέστα, βυθίζομαι σε σκέψεις.
Στις σύγχρονες γαλέρες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού δεν αρκεί να δουλεύεις για μισό κομμάτι ψωμί.
Πρέπει να δείχνεις και ευτυχισμένος.
Πρέπει και να χαμογελάς. Εγκάρδια, πλατιά. Αν δεν χαμογελάς αρκετά, περιμένουν άλλοι στην ουρά να πάρουν τη θέση σου στη γαλέρα. Στρατιές πενήτων, ανεστίων και ανέργων περιμένουν πρόθυμοι να τραβήξουν κουπί με περισσότερη προθυμία και με πλατύτερο χαμόγελο. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα θα υπερασπιστούν και τα αφεντικά τους που, εν τη μεγαλοψυχία τους, τους δίνουν «ένα κομμάτι ψωμί».
Αυτό το σύστημα εκπαιδεύει χαμογελαστούς σκλάβους.
Πύρ αείζωον 
χαμόγελο (το), ελαφριά έκφραση του προσώπου, κυρίως του στόματος και των ματιών, χωρίς φωνή. Εκφράζει ικανοποίηση ή ειρωνεία.
—————————————————————————————————————————
Χαμόγελο
Χωρίς να το μάθει ποτέ, εδάκρυσε
ίσως γιατί έπρεπε να δακρύσει
ίσως γιατί οι συμφορές έρχονται.
Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δε βρέχει πιά Κι η κόρη αποσταμένη
Στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
Σα δύο κεράσια χώρισαν τα χείλη
και έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο του Απρίλη.
Ξεφεύγουνε απ’ το σύννεφο αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της∙ τη βρέχει
μια λεμονιά με δύο δροσοσταλίδες
πού στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.
Κώστας Καρυωτάκης
—————————————————————————————————————————
http://www.hamogelo.gr/4-1/984/Se-mia-Ellada-krishs